SON ELVEDA

 Yaklaşıyor sonbahar  Ölümün adı dokunuyor dudak uçlarıma  Yeşil bir sis  Karanlığımı bölüyor  Ve bir ses;  “hadi öl!” diyor

 Alnıma düşen çizgilerin  Parantez içlerine mahsur kalıyor hayat

 Asfalt çizgilerinde kayıplığım artıyor  Sokaklar büyüyor adımlarımda

 Gidilmeyen tüm şehirler “sen” oluyor  “ben” yabancı bir çığlık kalıyor düşlerine  Varlığıma bir sıfat biçilmiyor derinlerinde

 Dilimden düşen son yalanım!  satır aralarımda bulunmazsın.  Kaç kalan olmanın paydasında yazıyor ki adım?

 Verilmiş sözlerden inciler dizerken bileklerime  İnandığım tüm sözcükleri  Unutulmuş cümlelerin içine sığdırdı “her kimse”

 //...

 Şimdi ise  Sularımda yağmalanırken ateş  Devrik bir cümle oluyorum  Yalan-yanlış sevdiğim tüm masallara…

 …